به گزارش «اخبار خودرو»،بازار خودرو ایران به آرامی در اختیار خودروسازان چینی آن‌هم با تکنولوژی به‌روزتر و طراحی‌های زیبا قرار می‌گیرد؛ شرکای ایرانی این خودروسازان نیز هر روز از محصولی جدید رونمایی می‌کنند.
اتفاقی که این ابهام را در ذهن ایجاد می‌کند آیا شرکای ایرانی خودروسازان چینی در قرارداد خود بند و تبصره‌ای برای انتقال تکنولوژی به‌ویژه در بخش تولید قطعات را در نظر گرفته‌اند یا خیر؟ آنچه این روزها صنعت خودرو کشور را درگیر خود کرده، حضور چینی‌ها در بازار خودروهای تولید داخل است. محصولاتی که قرار است در داخل مونتاژ شوند و هر سال به میزان داخلی‌سازی آنها افزوده شود.
حال اما این سوال مطرح می‌شود باتوجه به وابستگی صنعت قطعه کشور به دو خودروساز بزرگ و محصولات آنها ‌آیا فناوری و دانش تولید قطعات برای این خودروهای به‌روز نیز در کشور وجود دارد و قطعه‌سازان می‌توانند در داخلی‌سازی هرچه بیشتر خودروهای چینی به کشور کمک کنند یا خیر؟خودروهایی که بسیاری از آنها وابستگی یکسانی به کمپانی مادر در چین دارند و تولید قطعات با دانش فنی آن شرکت می‌تواند قطعات بخش عمده‌ای از محصولات داخلی‌سازی‌شده را تامین کند.
در چنین شرایطی و در خوشبینانه‌ترین حالت امکان تولید قطعات باکیفیت با دانش روز در داخل وجود ندارد و قطعه‌سازان نیز به تنهایی نمی‌توانند نسبت به خرید تکنولوژی و انتقال آن به خطوط تولید خود اقدام کنند.
مساله‌ای که عزم شرکت‌های تولیدکننده خودرو در داخل را به‌عنوان شرکای تجاری خودروسازان چینی می‌طلبد تا در قراردادهای خود بر ارتباط‌گیری قطعه‌سازان ایرانی با تامین‌کنندگان قطعه در چین و انتقال تکنولوژی از آنها تاکید کنند.
به‌نظر می‌رسد وزارت صمت در اعطای مجوز تولید به خودروسازانی که نمایندگی چینی‌ها را یدک می‌کشند، ضروری است به این نکته توجه کند که شروع فعالیت‌های تولیدی این خودروسازان باید با شروطی همراه باشد؛ ازجمله اینکه باید انتقال دانش فنی در بخش قطعه‌سازی در قراردادهای مشترک دیده شود تا برای تامین قطعات به چین وابسته نباشیم و ازسوی‌دیگر در داخلی‌سازی خودروهای مذکور نیز گام‌های خوبی
برداریم.